Posted by Modernizm jest to okres wieloprądowy. Jednym z dominujących kierunków w tym okresie był impresjonizm, czyli kierunek, w którym chwila panuje nad trwałością, ważne jest wrażenie, subiektywne odczucie, przelotne, chwilowe doznanie.
Podczas integrowanej lekcji języka polskiego i muzyki (nauczycielki R. Slavinskienė i J. Stupienko) uczniowie klasy IVa bliżej poznali impresjonizm w sztuce (analizowali dzieła Claude’a Moneta, Edgara Degasa i polskiego impresjonisty Józefa Pankiewicza), poznali charakterystyczne cechy impresjonizmu w muzyce, czyli wrażliwość na kolor, walory brzmieniowe utworu, próby oddania nastroju, ulotnych scen. Poznali też twórczość najwybitniejszych polskich poetów działających w nurcie impresjonistycznym.
Produktem końcowym było połączenie wcześniej poznanej wiedzy z zakresu sztuki, muzyki i literatury. Uczniowie słuchając utworu Claude’a Debussy’ego, analizowali i interpretowali wiersz Tetmajera „Melodia mgieł nocnych”. Następnie musieli wybrać słowa-klucze, napisać też swoje odczucia, określić „kolor” wiersza i zadać polecenie dla sztucznej inteligencji, aby stworzyła obraz impresjonistyczny do tego wiersza.
Na pytanie: „Rzeczywistość w odbiorze impresjonistycznym – czy tę samą rzecz można postrzegać w odmienny sposób?” śmiało można odpowiedzieć, że tak, ponieważ wszystkie stworzone prace są całkowicie odmienne, chociaż punkt wyjściowy był ten sam – wiersz Tetmajera.
